Prolog

Kiedyś byłam innym człowiekiem

Szczęśliwym, kochanym, zadowolonym z życia

A teraz ?

Teraz jestem nikim

Jedno wydarzenie przyczyniło się, że właśnie tu się znajduję

W zakładzie

W zakładzie odwykowym

Brałam ?

Biorę nadal

Dlaczego ?

Bo nie chcę pomocy

Nie oczekuje jej od nikogo

Wolę niszczyć siebie

Jestem masohistką

Lubię zadawać sobie ból

Cięcie

Jedno...drugie...trzecie.

I ten widok

Płynąca krew na moich nadgarstkach

Strużka o barwie szkarłatnej czerwieni

Zadaję sobie pytanie: dlaczego ?

Zadaje sobie to pytanie choć tak na prawdę znam odpowieć

Uwierzyłam...

Uwierzyłam w miłość

Ale on mnie nigdy nie kochał

Rozkochał

Wykorzystał

Zostawił

Ból, cierpienie

Teraz czuję tylko to

A może i coś więcej

Rozczarowanie

Każdy mówił, że to coś pięknego, prawdziego

I tak było

Ale tylko na początku

Gdy tylko mnie wykorzystał zostawił

Teraz już nie wierzę w nic

Nie chcę uwierzyć

Już nigdy nie uwierzę, żadnemu mężczyźnie

Dodaje dzisiaj poznieważ bardzo mnie zaskoczyliście. Prawie 200 wyświetleń i 3 obserwatorow. Bardzo wam dziękuje. Liczę, że prolog wam się spodoba i będzid pod nim sporo komentarzy. Następny w następny czwartek.

Pozdrawiam